 |
| Allahyarham Aminuddin Baki |
Aminuddin Baki (6 Januari 1926 - 25 Disember 1965) ialah "Bapa Pendidikan Malaysia" serta
bekas Ketua Penasihat Pendidikan Malaysia (kini dikenali sebagai Ketua Pengarah Pendidikan)
yang paling muda ketika berusia 36 tahun. Beliau mempertingkatkan mutu pelajaran di negara
ini, termasuk menyusun Dasar Pelajaran Kebangsaan melalui Laporan Pendidikan Razak pada
tahun 1956, dan Laporan Abdul Rahman Talib pada tahun 1960. Banyak sekolah dan institusi
di Malaysia telah dinamakan sempena namanya.
Dilahirkan di sebuah kampung di Chemor, Perak, Aminuddin memulakan pendidikan awalnya di
Sekolah Melayu Chemor pada tahun 1932. Selepas lulus peperiksaan darjah lima pada tahun
1936, beliau meneruskan pelajarannya di Sekolah Anderson yang merupakan sekolah Inggeris
yang terbaik di Ipoh ketika itu. Beliau tamat persekolahan menengahnya pada tahun 1941.
Pada sekitar tahun 1945, Aminuddin mula menunjukkan minat dalam persatuan pelajar ketika
berasa amat kagum dengan Persatuan Pelajar-pelajar Melayu yang ditubuhkan pada 20
November 1945 di Institusi Victoria, Kuala Lumpur, walaupun persatuan itu hanya mempunyai
11 orang ahli. Persatuan ini kemudian bertukar nama kepada Kesatuan Kesuratan
Penuntut-penuntut Melayu pada 11 Februari 1946, dengan tujuan menyatukan semua
persatuan pelajar di Tanah Melayu. Aminuddin dilantik sebagai setiausaha dan kemudian,
menubuhkan Persatuan Pelajar-pelajar Melayu Insaf (PERMI) di Perak pada April 1946. Namun
begitu penglibatannya hanya sementara kerana pada Oktober 1947, Aminuddin diterima
sebagai pelajar di Kolej Raffles, kini merupakan sebahagian Universiti Nasional Singapura
sejak 8 Oktober 1949.
Pada masa ini, UMNO yang telah ditubuhkan bagi menentang penubuhan Malayan Union
menggalakkan pemimpin-pemimpin persatuan pelajar untuk berusaha ke arah pencapaian
matlamat mereka. Oleh itu, Aminuddin dan pemimpin pelajar lain mengambil keputusan untuk
menubuhkan sebuah persatuan yang lebih kuat. Tujuh persatuan telah bersidang selama dua
hari di Jalan Tambun, Ipoh. Hasil daripada persidangan itu terbentuklah Gabungan
Pelajar-pelajar Melayu Semenanjung (GPMS) pada 15 Ogos 1948.Walau bagaimanapun pada
tahun 1949, Aminuddin terpaksa menghentikan kegiatan persatuan pelajarnya kerana
ditawarkan ke Universiti Malaya, Singapura.
Pada ketika itu, beliau hanya mengikuti perkembangan persatuan dari jauh. Semasa di
universiti, Aminuddin berminat mengajar dan untuk menimba pengalaman, beliau mendaftar
menggalakkan pemimpin-pemimpin persatuan pelajar untuk berusaha ke arah pencapaian
matlamat mereka. Oleh itu, Aminuddin dan pemimpin pelajar lain mengambil keputusan untuk
menubuhkan sebuah persatuan yang lebih kuat. Tujuh persatuan telah bersidang selama dua
hari di Jalan Tambun, Ipoh. Hasil daripada persidangan itu terbentuklah Gabungan
Pelajar-pelajar Melayu Semenanjung (GPMS) pada 15 Ogos 1948.Walau bagaimanapun pada
tahun 1949, Aminuddin terpaksa menghentikan kegiatan persatuan pelajarnya kerana
ditawarkan ke Universiti Malaya, Singapura.
Pada ketika itu, beliau hanya mengikuti perkembangan persatuan dari jauh. Semasa di
universiti, Aminuddin berminat mengajar dan untuk menimba pengalaman, beliau mendaftar
sebagai guru sambilan di Sekolah Malam Anglo-Melayu. Beliau mengajar di sekolah itu dari
tahun 1949 hingga 1951. Pada tahun 1950, beliau bergiat aktif semula dalam GPMS dan
dilantik sebagai Yang Dipertua persatuan itu. Dalam tahun yang sama, beliau lulus peperiksaan
Sarjana Sastera dan pada tahun berikutnya, memperoleh Ijazah Sarjana Sastera dengan
Kepujian.
Sekitar tahun 1945 hingga 1946, Aminuddin Baki mula menunjukkan minat terhadap persatuan
pelajar. Beliau sangat kagum dengan Persatuan Pelajar-Pelajar Melayu yang ditubuhkan pada
20 November 1945 di Victoria Institution, Kuala Lumpur walaupun persatuan itu hanya
mempunyai 11 orang ahli. Persatuan ini kemudiannya bertukar nama kepada Kesatuan
Kesuratan Penuntut-Penuntut Melayu yang ditubuhkan pada 11 Februari 1946, dengan tujuan
menyatukan semua persatuan pelajar di Tanah Melayu. Manakala, Aminuddin pula telah
dilantik sebagai setiausaha.
Pada masa yang sama, beliau telah menubuhkan persatuan pelajar di Perak yang dikenali
sebagai Persatuan Pelajar-Pelajar Melayu Insaf (PERMI) pada April 1946. Namun begitu
penglibatannya hanya sementara kerana pada Oktober 1947, beliau telah diterima sebagai
pelajar di Kolej Raffles yang kini merupakan sebahagian daripada Universiti Nasional Singapura
tahun 1949 hingga 1951. Pada tahun 1950, beliau bergiat aktif semula dalam GPMS dan
dilantik sebagai Yang Dipertua persatuan itu. Dalam tahun yang sama, beliau lulus peperiksaan
Sarjana Sastera dan pada tahun berikutnya, memperoleh Ijazah Sarjana Sastera dengan
Kepujian.
Sekitar tahun 1945 hingga 1946, Aminuddin Baki mula menunjukkan minat terhadap persatuan
pelajar. Beliau sangat kagum dengan Persatuan Pelajar-Pelajar Melayu yang ditubuhkan pada
20 November 1945 di Victoria Institution, Kuala Lumpur walaupun persatuan itu hanya
mempunyai 11 orang ahli. Persatuan ini kemudiannya bertukar nama kepada Kesatuan
Kesuratan Penuntut-Penuntut Melayu yang ditubuhkan pada 11 Februari 1946, dengan tujuan
menyatukan semua persatuan pelajar di Tanah Melayu. Manakala, Aminuddin pula telah
dilantik sebagai setiausaha.
Pada masa yang sama, beliau telah menubuhkan persatuan pelajar di Perak yang dikenali
sebagai Persatuan Pelajar-Pelajar Melayu Insaf (PERMI) pada April 1946. Namun begitu
penglibatannya hanya sementara kerana pada Oktober 1947, beliau telah diterima sebagai
pelajar di Kolej Raffles yang kini merupakan sebahagian daripada Universiti Nasional Singapura
sejak 8 Oktober 1949.
Di sinilah Aminuddin telah bertemu dengan Abdul Wahab Mohamed Ariff apabila mereka tinggal
sebilik. Abdul Wahab pada ketika itu adalah Presiden Persatuan Mahasiswa Islam Kolej
Perubatan dan Kolej Raffles, Singapura dan sangat mengambil berat tentang jumlah
pelajar-pelajar Melayu di pusat Pengajian Tinggi. Jadi, mereka selalu berbincang mengenai
pergerakan pelajar dan akhirnya mereka melahirkan idea menubuhkan Gabungan Pelajar
Melayu Semenanjung. Antara mereka yang turut memberi sokongan kepada idea ini ialah
Mohd. Nor Marahakim, Abdullah Majid dan Tun Dr. Siti Hasmah Mohd. Ali.
Jawatankuasa Sementara 1948 Bermula dengan persidangan yang membabitkan tujuh
kesatuan pelajar di Jalan Tambun, Ipoh, satu konvensyen pelajar Melayu dari seluruh
Semenanjung Tanah Melayu telah diadakan di Kuala Lumpur pada 14 dan 15 Ogos 1948. Di
sinilah satu ketetapan dibuat untuk bersetuju menubuhkan Gabungan Pelajar Melayu
Semenanjung atau lebih dikenali dengan singkatan GPMS.
Penubuhan GPMS digerakkan oleh lima orang mahasiswa dari Kolej Raffles dan Kolej
Perubatan King Edward di Singapura (kolej ini kemudiannya menjadi Universiti Malaya,
Singapura selepas bergabung dengan Kolej Raffles). Mereka yang bertanggungjawab
mengadakan konvensyen dan menubuhkan Jawatankuasa Sementara GPMS dibarisi oleh
Aminuddin Baki (Presiden GPMS 1950-1951 dan 1952-1953), Datuk Paduka Prof. Abdul
Wahab Mohamed Ariff (Presiden GPMS 1948-1949), Mohd. Nor Marahakim, Abdullah Majid
dan Tun Dr. Siti Hasmah Mohd. Ali.
GPMS adalah satu-satunya persatuan pelajar kebangsaan yang pertama ditubuhkan di negara
ini hasil dari kesedaran akan pentingnya bidang akademik di kalangan anak-anak Melayu.
GPMS memperkenalkan konsep kelas bimbingan sejak tahun 1950-an lagi. Kegiatan kelas
bimbingan ini mendapat sambutan yang cukup baik daripada pelajar dan masyarakat pada
masa itu. Mulai tahun 1960-an, pertubuhan belia negara ini mula menjadikan kelas bimbingan
sebagai aktiviti persatuan.
Dalam tahun 1958, GPMS mula meneroka aktiviti-aktiviti baru dengan mengadakan kursus
untuk pelajar. Dalam kursus ini, konsep perkhidmatan masyarakat mula diperkenalkan. Ahli-ahli
GPMS khususnya dari Universiti Malaya bergerak mendampingi masyarakat dan meniupkan
kesedaran ke dalam diri mereka akan peri pentingnya pelajaran sebagai kunci kemajuan
bangsa. Sebagai susulan daripada kejayaan program itu, projek Gerakan Obor pula
dipergiatkan. Pada tahun 1971, GPMS melancarkan Operasi Pembangunan Masyarakat di
beberapa buah tempat di tanah air.
Sejak tahun 1970-an, GPMS berusaha membantu pelajar melalui program siri Ceramah Teknik
Menjawab Soalan Peperiksaan SPM Dan STPM. Zaman terus berlalu, GPMS ikut merintis
program-program baru seperti Ceramah Motivasi, Seminar Teknik Pembelajaran Secara
Berkesan, Seminar Bimbingan Kerjaya, Peluang Melanjutkan Pelajaran, Kem Pendidikan dan
Kem Kerjaya. Segala aktiviti yang menjurus kepada pendidikan mencerminkan perjuangan
utama dan iltizam GPMS. GPMS sentiasa bekerjasama dengan badan dan organisasi lain yang
berusaha meninggikan taraf pendidikan anak-anak bangsa Melayu.
Dalam usianya sudah mencecah 60 tahun, perjuangan GPMS berhasil memperkasakan
perjuangan pelajar Melayu yang tidak pernah kunjung padam. GPMS yang mempunyai
cawangan dan badan gabungan di seluruh semenanjung berusaha tanpa jemu untuk
kecemerlangan pendidikan pelajar-pelajar Melayu demi maruah bangsa dan negara.
Berbekalkan moto ‘Belajar Terus Belajar’, GPMS terus memperjuangkan dan membela nasib
pelajar-pelajar Melayu. Mudah-mudahan usaha murni ini demi memartabatkan agama Islam,
bangsa Melayu dan bumi Malaysia yang tercinta ini akan mendapat keberkatan dan keredhaan
daripada Allah s.w.t
Di sinilah Aminuddin telah bertemu dengan Abdul Wahab Mohamed Ariff apabila mereka tinggal
sebilik. Abdul Wahab pada ketika itu adalah Presiden Persatuan Mahasiswa Islam Kolej
Perubatan dan Kolej Raffles, Singapura dan sangat mengambil berat tentang jumlah
pelajar-pelajar Melayu di pusat Pengajian Tinggi. Jadi, mereka selalu berbincang mengenai
pergerakan pelajar dan akhirnya mereka melahirkan idea menubuhkan Gabungan Pelajar
Melayu Semenanjung. Antara mereka yang turut memberi sokongan kepada idea ini ialah
Mohd. Nor Marahakim, Abdullah Majid dan Tun Dr. Siti Hasmah Mohd. Ali.
Jawatankuasa Sementara 1948 Bermula dengan persidangan yang membabitkan tujuh
kesatuan pelajar di Jalan Tambun, Ipoh, satu konvensyen pelajar Melayu dari seluruh
Semenanjung Tanah Melayu telah diadakan di Kuala Lumpur pada 14 dan 15 Ogos 1948. Di
sinilah satu ketetapan dibuat untuk bersetuju menubuhkan Gabungan Pelajar Melayu
Semenanjung atau lebih dikenali dengan singkatan GPMS.
Penubuhan GPMS digerakkan oleh lima orang mahasiswa dari Kolej Raffles dan Kolej
Perubatan King Edward di Singapura (kolej ini kemudiannya menjadi Universiti Malaya,
Singapura selepas bergabung dengan Kolej Raffles). Mereka yang bertanggungjawab
mengadakan konvensyen dan menubuhkan Jawatankuasa Sementara GPMS dibarisi oleh
Aminuddin Baki (Presiden GPMS 1950-1951 dan 1952-1953), Datuk Paduka Prof. Abdul
Wahab Mohamed Ariff (Presiden GPMS 1948-1949), Mohd. Nor Marahakim, Abdullah Majid
dan Tun Dr. Siti Hasmah Mohd. Ali.
GPMS adalah satu-satunya persatuan pelajar kebangsaan yang pertama ditubuhkan di negara
ini hasil dari kesedaran akan pentingnya bidang akademik di kalangan anak-anak Melayu.
GPMS memperkenalkan konsep kelas bimbingan sejak tahun 1950-an lagi. Kegiatan kelas
bimbingan ini mendapat sambutan yang cukup baik daripada pelajar dan masyarakat pada
masa itu. Mulai tahun 1960-an, pertubuhan belia negara ini mula menjadikan kelas bimbingan
sebagai aktiviti persatuan.
Dalam tahun 1958, GPMS mula meneroka aktiviti-aktiviti baru dengan mengadakan kursus
untuk pelajar. Dalam kursus ini, konsep perkhidmatan masyarakat mula diperkenalkan. Ahli-ahli
GPMS khususnya dari Universiti Malaya bergerak mendampingi masyarakat dan meniupkan
kesedaran ke dalam diri mereka akan peri pentingnya pelajaran sebagai kunci kemajuan
bangsa. Sebagai susulan daripada kejayaan program itu, projek Gerakan Obor pula
dipergiatkan. Pada tahun 1971, GPMS melancarkan Operasi Pembangunan Masyarakat di
beberapa buah tempat di tanah air.
Sejak tahun 1970-an, GPMS berusaha membantu pelajar melalui program siri Ceramah Teknik
Menjawab Soalan Peperiksaan SPM Dan STPM. Zaman terus berlalu, GPMS ikut merintis
program-program baru seperti Ceramah Motivasi, Seminar Teknik Pembelajaran Secara
Berkesan, Seminar Bimbingan Kerjaya, Peluang Melanjutkan Pelajaran, Kem Pendidikan dan
Kem Kerjaya. Segala aktiviti yang menjurus kepada pendidikan mencerminkan perjuangan
utama dan iltizam GPMS. GPMS sentiasa bekerjasama dengan badan dan organisasi lain yang
berusaha meninggikan taraf pendidikan anak-anak bangsa Melayu.
Dalam usianya sudah mencecah 60 tahun, perjuangan GPMS berhasil memperkasakan
perjuangan pelajar Melayu yang tidak pernah kunjung padam. GPMS yang mempunyai
cawangan dan badan gabungan di seluruh semenanjung berusaha tanpa jemu untuk
kecemerlangan pendidikan pelajar-pelajar Melayu demi maruah bangsa dan negara.
Berbekalkan moto ‘Belajar Terus Belajar’, GPMS terus memperjuangkan dan membela nasib
pelajar-pelajar Melayu. Mudah-mudahan usaha murni ini demi memartabatkan agama Islam,
bangsa Melayu dan bumi Malaysia yang tercinta ini akan mendapat keberkatan dan keredhaan
daripada Allah s.w.t
